20111113

Sulamkan Angan . . . .


Bermula dari satu cebisan hampa,
Aku binakan angan angan.
Angan angan yang menjadi kanabis acap kali aku mahu menutup mata.

Dari setiap cebis itu aku cantumkan.
Yang pecah aku gamkan.
Yang putus aku cuba sambungkan.
Aku kumpul semua cebisan hingga menjadi suatu yang bisa aku senyumkan.
Suatu angan angan.

Aku punya angan angan.
Angan angan ingin menggapai awan.
Angan angan mahu bintang menjadi peneman.
Angan angan memanggil bulan menerangkan sambil memberikan suasana nyaman.

Aku punya angan angan.
Angan angan yang bisa buat aku dalam lamunan.

Kau tahu daripada angan angan terbitnya harapan?
Kau tahu daripada angan angan munculnya rasa ingin mendapatkan?

Melalui angan angan, aku kumpul sisa kudrat aku punya.
Aku cuba jelmakan angan angan yang aku ada menjadi nyata.

Aku kuat di dalam menyulam angan angan dan bayangan di setiap malam yang aku punya.
Malam yang aku masih di pinjamkan nyawa.


Angan angan yang aku punya.


p/s : Angan angan yang sering buat aku gembira.